Veliki pesnik Branko Miljković pronađen je u noći između 11. i 12. februara, pre 64 godine, obešen o drvo na periferiji Zagreba, a kontroverze o uzroku smrti i danas traju.
Prema zvaničnoj verziji, „Princ poezije” je 1961. godine izvršio samoubistvo, a prema nezvaničnim interpretacijama, koje je podržavao i deo njegovih savremenika, on je navodno ubijen iz političkih razloga.
foto: Narodni muzej Niš
Tokom života koji je trajao samo 27 godina, Miljković je napisao antologijske knjiga poezije „Uzalud je budim” (1957), „Smrću protiv smrti” (1959), „Vatra i ništa” (1960), „Poreklo nade” (1960) i „Krv koja svetli” (1961).
Rodio se 29. januara 1934. godine u Nišu u porodici koja potiče iz Gadžinog Hana i Zaplanja. Živeo je u Gadžinom Hanu, Nišu, Beogradu i Zagrebu.
U Nišu se, tradicionalno, od 1971. godine dodeljuje nagrada za najbolju zbirku poezije koja nosi njegovo ime.
Škola „Branko Miljković“ u Nišu jedina je škola u Srbiji koja nosi ime srpskog princa poezije, kao i jedna gradska ulica. Spomenik posvećen Branku Miljkoviću se nalazi na platou ispred Narodnog pozorišta u Nišu.
