Tek odnedavno se Dan oslobođenja Niša od Turaka obeležava i na Starom groblju, tačnije kod groba Todora Stankovića, koji je istakao srpsku zastavu 11. januara 1878. godine na Stambol kapiji oslobođene Niške tvrđave. Danas je na njegovom grobu obeležena 100. godišnjica njegove smrti.
Nakon pomena, vence na spomenik su položili predstavnici Grada, Nišavskog okruga, vojske, policije, veterani, članovi boračkih udruženja, kao i potomci Todora Stankovića.
„Njegov veliki značaj je što je posle 500 godina ropstva pod Turcima, bio jedan od organizatora za oslobođenje. Moj tata je čuvao njegov rukopis, koji se zove „Uspomene”, i 1995. godine je dao taj rukopis Biblioteci Srpske akademije nauke i umetnosti. To je izašlo kao knjiga 1996, u kojoj do detalja opisuje oslobođenje Niša od Turaka i veliku sreću koju je doživeo narod nakon oslobođenja. U toj knjizi je objavljen i govor kneza Milana Obrenovića, budućeg kralja, u oslobođenom Nišu”, navela je praunuka Ružica Vasić.
Iako ni danas spomenik i okolina nisu u najboljem stanju, pre samo nekoliko godina bilo je nezamislivo da se uopšte održi jedan ovakav pomen. Njegov spomenik, kao i spomenici drugih značajnih Nišlija, pronađeni su i uređeni, zahvaljujući Miroslavu Veličkoviću.
„Po mom dubokom uverenju, Todor Stanković je svojim delom najznačajnija ličnost, sa najvećom simbolikom, na Starom groblju. Sam čin podizanja zastave na Tvrđavi, koji označio kraj viševekovnog ropstva je jedan najveći simbol Niša i oslobođenja Niša. Ima ovde puno znamenitih ljudi, ali je Todor Stanković nesumnjivo, po bilo kom kriterijumu, u vrhu”, poručio je Veličković.
Todor Stanković je rođen 13. februara 1852. godine u Nišu. Bio je nacionalni radnik i srpski konzul u Prištini, Skoplju, Bitolju i Solunu. Učesnik je svih ratova od 1876. do 1918.
U Nišu je završio školu i dobro je naučio turski jezik. Rano se posvetio radu na nacionalnom oslobođenju i kulturnom uzdizanju svoga naroda.
Delovao je kao generalni konzul, sreski načelnik i narodni poslanik mnogo godina. Pri vojsci je bio rezervni konjički potpukovnik. Istaknuti je srpski nacionalni radnik u Staroj Srbiji i Makedoniji. Nosilac je više domaćih i stranih odlikovanja. Primio je 1903. godine, kao rezervni konjički major, „Medalju za vojničke vrline“. Odlikovan je 1921. godine ordenom Sv. Save prvog stepena.
Preminuo je 15. jula 1925. godine u Beogradu.
