Veliki pesnik Branko Miljković pronađen je u noći između 11. i 12. februara, pre 63 godine, obešen o drvo na periferiji Zagreba, a kontroverze o uzroku smrti i danas traju.
Prema zvaničnoj verziji, „Princ poezije” je 1961. godine izvršio samoubistvo, a prema nezvaničnim interpretacijama, koje je podržavao i deo njegovih savremenika, on je navodno ubijen iz političkih razloga.
Tokom života koji je trajao samo 27 godina, Miljković je napisao antologijske knjiga poezije „Uzalud je budim” (1957), „Smrću protiv smrti” (1959), „Vatra i ništa” (1960), „Poreklo nade” (1960) i „Krv koja svetli” (1961).
Rodio se 29. januara 1934. godine u Nišu u porodici koja potiče iz Gadžinog Hana i Zaplanja. Živeo je u Gadžinom Hanu, Nišu, Beogradu i Zagrebu.
U Nišu se, tradicionalno, od 1971. godine dodeljuje nagrada za najbolju zbirku poezije koja nosi njegovo ime.
Škola „Branko Miljković“ u Nišu jedina je škola u Srbiji koja nosi ime srpskog princa poezije, kao i jedna gradska ulica. Spomenik posvećen Branku Miljkoviću se nalazi na platou ispred Narodnog pozorišta u Nišu.
